Srpski književnik Radivoj Šajtinac preminuo je u 76 godini, saopštilo je Srpsko književno društvo (SKD).
Radivoj Šajtinac je rođen 1949. godine u Zrenjaninu, studirao je opštu književnost sa teorijom književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu, a bio je član SKD, društva književnika Vojvodine i Srpskog PEN-a, kao i osnivača i dve decenije glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost i kulturu Ulaznica.
Objavio je knjige pesama „Oružje ljudski ranjeno“ (1970), „Šumi se vraćaju pragovi“ (1974), „Darovno putovanje“ (1978), „Panglosov izveštaj“ (1982), „Suze u lunaparku“ (1987), „Očenaš na Tajms skveru“ (1991), „Olovni dolov“ (1995), „Led i mleko“ (2003) i druge.
Od proznih knjiga objavio je „Banatsku čitank“ (1991), „Moj begejski deo sveta“ (1994), „Bajke o grmu“ (1995), „Čehovija“ (1996), „Vez u vazduhu“ (1998), „Žrtve bidermajera“ (2000)“, „Sibilski glasovi“ (2001) i druge, kao i knjige eseja „Demogorgon“ (1990), „Hotel Čarnojević“ (1989) i „Hajka na Akteona“ (1997).
Iz SKD-a su podsetili da su „poezija, proza i eseji Šajtinca prevođeni na engleski, nemački, francuski, španski, mađarski, slovenački, makedonski, rumunski, poljski, finski, turski, slovački i grčki jezik“.
Šajtinac je laureat nagrade Fonda „Todor Manojlović“ za moderni umetnički senzibilitet za 2019. godinu, a za knjigu poezije „Aveti atara“ (2020) nagrađen je 2021. nagradama „Đura Jakšić“ i „Vasko Popa“.
