Davne 1960. godine u američkim bioskopima premijerno je prikazan film Psiho u režiji Alfreda Hičkoka, koji je zauvek promenio žanr horora i trilera.
Snimljen sa relativno skromnim budžetom, ovaj Hičkokov film je uprkos tome postao jedno od najuticajnijih ostvarenja svih vremena.
Radnja koja je šokirala publiku
Na početku filma pratimo Marion Krejn (Dženet Li), mladu ženu koja ukrade novac od svog poslodavca i beži iz grada. Na putu staje u izolovani Bejts Motel, gde upoznaje naizgled stidljivog vlasnika, Normana Bejtsa (Entoni Perkins).
Ono što isprva izgleda kao klasična kriminalistička priča ubrzo se pretvara u noćnu moru. Publika je ostala šokirana kada glavni lik iznenada biva ubijen u jednoj od najslavnijih scena u istoriji filma. Od tog trenutka, radnja se fokusira na mračnu i poremećenu psihu Normana Bejtsa i tajnu koju krije njegova porodica.
Glumačka postava: Entoni Perkins kao Norman Bejts – uloga koja ga je obeležila do kraja karijere; Dženet Li kao Marion Krejn – čija je smrt nakon pola sata filma šokirala publiku; Vera Majls kao Marionina sestra Lila i Džon Gejvin kao njen verenik – zajedno pokušavaju da otkriju šta se dogodilo sa Marion; Martin Balsam kao privatni istražitelj Milton Arbogast.
Hičkok je uveo do tada neviđena pravila – zabranio je ulazak u bioskop nakon početka filma, kako niko ne bi propustio ključne preokrete.
Film je izazvao kontroverze zbog eksplicitnog nasilja, seksualnih aluzija i načina na koji je manipulisao očekivanjima publike.
Kritike, uspeh i nagrade
U početku su kritike bile podeljene, ali publika je pohrlila u bioskope. Film je postao ogroman komercijalni hit, zaradivši više od 50 miliona dolara na budžetu od svega 806 hiljada. Dženet Li je za svoju ulogu osvojila Zlatni globus i bila nominovana za Oskara.
Nasleđe i uticaj
Psiho je redefinisao horor i triler, postavio temelje za ceo podžanr „slasher“ filmova i uveo nezaboravan lik Normana Bejtsa, jednog od najpoznatijih negativaca u istoriji filma.
Njegov uticaj vidljiv je u brojnim filmovima i serijama – od Noći veštica do Bates Motela. Hičkok je ovim filmom pokazao da se najveći strah ne krije u čudovištima, već u ljudskom umu
