Iako nikada nije važio za klasičnog karakternog glumca, Džon Vejn bio je jedna od najvećih filmskih zvezda svog vremena.
Harizmatičan i upečatljiv, Džon Vejn je godinama dominirao bioskopskim platnima. Ipak, čak ni on nije bio imun na velike greške u karijeri.
Jedan od njegovih najslabijih filmova bio je Osvajač Džingis Kan (The Conqueror) iz 1956. godine, u kojem je tumačio Džingis-kana. Film je režirao Dik Pauel, a osim Vejna, u glumačkoj postavi su bili i Suzan Hejvord, Agnes Murhed i Li Van Klif. Iza projekta je stajao veliki studio, budžet je bio velikodušan, ali krajnji rezultat je bio razočaravajući.
Osvajač Džingis Kan se danas često navodi kao jedan od najgorih filmova svih vremena. Kritike su bile poražavajuće, a zamerke su išle na račun režije, scenarija, izbora glumaca, pa čak i same ideje da Vejn glumi slavnog mongolskog osvajača. Njegova interpretacija bila je toliko neubedljiva da je lik više delovao kao karikatura nego kao istorijska ličnost.
Posebno je kritikovan potpuni nedostatak autentičnosti – svi glavni likovi bili su belci našminkani tako da liče na Azijate, što bi danas bilo potpuno neprihvatljivo.
Godinama kasnije pojavila se i teorija da je snimanje filma bilo kobno za mnoge članove ekipe. Osvajač je sniman u blizini nuklearnog poligona u Nevadi, a mnogi članovi ekipe, uključujući Vejna i Hejvord, kasnije su oboleli od raka. Neki veruju da je uzrok bila kontaminacija tla i vazduha u području snimanja, što je bacilo dodatnu tamnu senku na ceo projekat.
Uprkos lošim kritikama, Osvajač Džingis Kan je uspeo da privuče publiku i zaradi oko 9 miliona dolara, čime je postao 11. najuspešniji film te godine. Ipak, upravo je to dodatno pogodilo Vejna.
„Osvajač Džingis Kan je jedan od najgorih filmova koje sam snimio, a postigao je uspeh. Mislim da je to zato što su tada ljudi voleli istorijske spektakle. Mislio sam da je to zapravo neka vrsta mongolskog vesterna, ali očigledno nije bio ono što sam zamišljao“, priznao je Vejn u kasnijim intervjuima.
Nakon tog iskustva, počeo je da se pita da li vestern kao žanr gubi popularnost i ima li smisla ulagati u takve filmove.
Povratak kaubojskom šeširu
Iako je tokom karijere glumio i u drugim žanrovima – ratnim filmovima, komedijama i dramama — vesterni su ipak ostali njegov zaštitni znak. Uloga u filmu Tragači (The Searchers) iz 1956. godine učvrstila je njegovu reputaciju i ostala upisana kao jedno od najvažnijih ostvarenja u istoriji američke kinematografije.
Srećom po Vejna, vestern nije izumro. Već 1959. godine vratio se u velikom stilu sa filmom Rio Bravo, a godinu dana kasnije režirao je Alamo, u kojem je tumačio Dejvija Kroketa i time potvrdio da njegovo mesto u filmskoj istoriji ipak neće zaseniti jedan promašaj.
