DOBOJ – Uz vojne počasti i počasnu paljbu danas su u Doboju sahranjeni posmrtni ostaci pilota Vojske Republike Srpske Ostoje Ostojića (30) iz Predraga kod Zavidovića, koji je bio u helikopteru oborenom 18. septembra 1992. godine kod Stanara.
Vazduhoplovni kapetan Ostoja Ostojić službovao je u Zagrebu, a u sastav Vojske Republike Srpske ušao je nakon raspada JNA.
Nekadašnji pilot i kolega iz klase Željko Marjanović rekao je novinarima da je Ostoja krenuo iz Banjaluke za Doboj po dokumente jer je planirao da se vjenča, a nesrećne okolnosti su bile takve da se nalazio u helikopteru koji je pogođen kod Stanara.
Marjanović je naveo da su helikopter oborili pripadnici HVO-a kada je letjelica prešla liniju razdvajanja.
On je naveo da je završio vazduhoplovnu gimnaziju u Mostaru sa Ostojićem, koji je završio i akademiju u Zadru.
Ujak poginulog pilota Milan Stojanović rekao je da je Ostoja bio nadareno dijete, što je i bilo prepoznato, te da je upućen u vojnu gimnaziju, a zatim i u vojnu akademiju, prenosi Srna.
„Bio je ponos naše porodice“, rekao je Stojanović i dodao da je dio posmrtnih ostataka razmijenjen nakon nekoliko godina.
Ostojićeva rođaka Milojka Babić rekla je da ga pamti po herojstvu jer je tokom agresije muslimanskih jedinica na vozućki kraj iz Predraga helikopterom evakuisao oko 50 mještana koji su transportovani u Banjaluku.
Uz članove porodice vijenac su položili i članovi Udruženja vazduhoplovaca iz Banjaluke, čiji je predstavnik Brane Janković ukazao na značaj očuvanja sjećanja na poginule i preminule kolege.
Janković, nekadašnji pilot, rekao je da tokom borbenog zadatka pilot nema prostora za strah i razmišlja samo o tome kako da izvrši zadatak.
Sahrana je obavljena na gradskom groblju Šušnjari u porodičnoj grobnici.
U helikopteru su zajedno sa Ostojićem 18. avgusta 1992. godine poginuli i članovi posade Dušan Pavlović, Željko Zorić i Dragan Popović.
Poginuli su i piloti Željko Radaković i Zoran Gajica, koji su trebali da preuzmu smjenu, kao i jedna žena civil.
Helikopter je pao između linija, ali su muslimansko-hrvatske snage pokupile ostatke tijela posade, koji su razmijenjeni tek nakon više godina.
Stradanje je opisano u knjizi „Ikari Srpske, od druge vazduhoplovne mešovite brigade VVKJ do 92. mešovite avijacijske brigade VRS“, autora Danka Borojevića, Drage Ivića i Željka Ubovića.
