Pravoslavni vjernici danas slave najradosniji hrišćanski praznik Božić, praznik rođenja Isusa Hrista. BijeljinaLive čestita – Hristos se rodi!
Patrijarh Porfirije služiće ujutru božićnu liturgiju u Hramu Svetog Save u Beogradu, sa početkom u devet sati.
U Hramu svetog Save proslava Božića počeće služenjem ponoćne liturgije, koju će služiti vikar patrijarha episakop hvostanski Aleksej.
Božić, zajedno sa Vaskrsom, predstavlja jedan od najvećih hrišćanskih praznika i praznuje se kao uspomena na dan rođenja Gospoda Isusa Hrista, Sina Božijeg.
SPC slavi Božić tri dana. Drugi dan Božića je Sabor Presvete Bogorodice, u znak zahvalnosti što je rodila Spasitelja, dok se trećeg dana slavi Sveti Stefan.
Vjernici se tradicionalno pozdravljaju sa Mir Božji, Hristos se rodi – Vaistinu se rodi.
Božić je uvek mrsni dan, kojem je prethodio četrdesetodnevni božićni post, koji predstavlja pročišćenje duha i tela.
Najradosniji hrišćanski praznik 7. januara, pored Srpske pravoslavne crkve, proslavljaju Ruska pravoslavna crkva, Jerusalimska patrijaršija, Sveta Gora, starokalendarci u Grčkoj i egipatski Kopti, koji poštuju julijanski kalendar.
Na Božić ujutro, prije svitanja, zvone sva zvona na pravoslavnim hramovima i objavljuje se dolazak Božića i božićnog slavlja.
U hramovima se čita poslanica arhijera Srpske pravoslavne crkve.
Patrijarh srpski Porfirije, sa arhijeremija SPC, čestitao je Božić i pozvao vjerni narod da ovaj praznik, u godini obilježavanja 850. godišnjice rođenja Svetog Save, provedu pomireni i jedinstveni, uz poruku da ne smiju da zaborave na one koji ove dane radosti provode stradajući i tugujući, prognani iz svojih domova poput Hrista, a prije svega narod na KiM.
Božić je praznik rađanja novog života, praznik djece i djetinjstva, praznik roditeljstva – očinstva i materinstva.
Kod Srba taj praznik je ukrašen najljepšim vjerskim običajima i obredima, koji imaju jedan osnovni smisao i cilj: umoliti Boga da sačuva i uveća porodicu i imanje domaćina.
U Srbiji je na svečanoj božićnoj trpezi najvažnija je česnica, pogača u koju se stavlja zlatni ili srebrni novčić, a ona se za ručkom lomi isključivo rukama.
Ko u svom parčetu pronađe novčić, prema vjerovanju, imaće sreće u narednoj godini.
Običaj je da se na trpezi nađe i božićna pečenica. Ukućani položajnika, prvog gosta na Božić, daruju poklonima.
„A kad se navrši vrijeme, posla Bog Sina svojega jedinorodnoga“ da spase rod ljudski, piše u jevanđelju. I kad se ispuni devet mjeseci od blagovijesti, koju javi arhangel Gavril Mariji u Nazaretu, govoreći: „Raduj se, blagodatna… evo začećeš i rodićeš sina, i nadeni mu ime Isus“.
Hristos je, prema jevanđelju, rođen tačno u ponoć, kada se najsjajnija zvijezda zaustavila iznad pećine kod Vitlejema.
„U isto vrijeme, nad zemljom izraelskom pojavi se velika sjajna zvijezda koja bješe neobična stoga što se nije kretala od istoka ka zapadu već se kretala prema jugu, a ne bješe na visini kao sve zvijezde već u visini ptičjeg leta“, piše u jevanđelju.
Bogoridica Marija je, u pećini u Vitlejemu, povila u slamu malog Isusa i poklonila mu se kao Bogu.
„Zvijezdu su 40 dana pratila trojica mudraca, Gašpar, Baltazar i Melhior. Stigavši u Jerusalim, u vitlejemskoj pećini, nad kojom se zaustavila zvijezda, poklonili su se djetetu kao caru nad carevima i darivali ga zlatom, a potom tamjanom kao Boga i smirnom kao prvosveštenika i učitelja“.
Car Irod je, u strahu za svoj presto, naredio da se u Vitlejemu pobiju sva muška djeca do dve godine, nadajući se da će među njima biti i novorođeni Isus.
Tada je ubijeno, prema jevanđelju, 14.000 djece, ali je sveta porodica prebjegla u Misir u Egiptu, gde je živjela do Irodove smrti.
U porti Saborne crkve Hristovog Rođenja nalazi se pećina-paraklis gde se čuvaju mošti 14.000 „vitlejemskih mladenaca koje krvožedni car Irod pobi ne bi li među njima ubio i Bogomladenca Hrista”.
Inače, datum obilježavanja Božića se prvi put pominje kao praznik 336. u jednom rimskom kalendaru. Do 16. vjeka svi hrišćani su Božić slavili istog dana, a nakon 1582. i prihvatanja Gregorijanskog kalendara od Vatikana, pojavljuju se razlike.
Prvih vjekova i pravoslavne i protestantske zemlje su se držale starog kalendara, što se kasnije postupno mijenjalo.
U Republici Srpskoj je Božić i državni praznik.
