U Njujorku je juče, u organizaciji Stalne misije Republike Srbije pri Ujedinjenim nacijama, održan panel diskusija „Mi govorimo, jer oni ne mogu – glasovi koje treba čuti“ svedočanstva svedoka i žrtava rata u BiH.
Dušanka i Svetlana Stanić, ali i druge žrtve svedočile su o zločinima koje su preživele za vreme rata u BiH – životu u logoru, najstrašnijim mučenjima i smrti koja je bila predviđena za Srbe u to vreme, prenose Novosti.
Među najstrašnijim zverstvima počinjenim u to vreme nad srpskim narodom na teritoriji opštine Srebrenica jesu ona iza kojih stoji Naser Orić. Ovaj ratni zločin protiv civilnog stanovništva detaljno je i opisan prilikom istražnog postupka protiv Orića, navode dalje Novosti.
Naser Orić, tada u svojstvu komandanta opštinskog štaba TO Srebrenica i člana ratnog predsedništva u Srebrenici, te kao komandant svih jedinica koje su bile podređene štabu TO Srebrenici, izveo je oružani napad na srpsko stanovništvo tog područja nakon što je odlučeno da se pripadnici 16. MIB (Muslimanska istočna brigada) stave na raspolaganje i pod komandu TO Srebenica i njegovu komandu u cilju oružanog napada na sela u okolini Srebrenice, naseljena sa srpskim stanovništvom i da se ovo stanovništvo protera iz sela.
Svi oni su pod neposrednom komandom Nasera Orića učestvovali u oružanim napadima na civilno stanovništvo srpske nacionalnosti u cilju da doprinesu ispunjenju zajedničkog opšteg cilja muslimanske strane u sukobu, proterivanju srpskog stanovništva sa područja opštine Srebrenica i uspostavljanju potpune kontrole nad celom teritorijom i stvaranju etnički čistog područja.
Vršili su ubistva i povrede telesnog integriteta, primenjivali mere zastrašivanja i terora, mučenja i nečovečna postupanja, palili i uništavali imovinu civilnog stanovništva, sa ciljem da šire strah među stanovništvom srpske nacionalnosti, te da civilno stanovništvo primoraju da napusti mesto svog prebivališta i presele se u Republiku Srbiju.
U julu 1992. godine organizovali su napad na mesto Zalazje u Donjim Potočarima, opština Srebernica, u kom je živelo većinsko srpsko stanovništvo. Pre napada je u mestu Lehovići kod sela Šušnjari, u ranim jutarnjim časovima izvršeno postrojavanje pripadnika jedinice Kondori i pripadnika TO Srebenica i tom prilikom je Naser Orić održao pozdravni govor i izdao naređenje da se krene u napad na Zalazje, da se srpsko stanovništvo potpuno protera sa teritorije opštine Srebernica rečima: „Napadamo na Zalazje, da se isteraju Srbi i četnici iz Srebenice. Imate odrešene ruke u slučaju da nekog zarobite, možete mu raditi šta god hoćete, što stignete čistite, čistite samo da oslobodimo, da ih otjeramo odatkle, ne ostavljajte ni kokoši ni svinje, ništa“….
Prilikom napada zarobljena je grupa civila, koji su na putu koji vodi prema Srebenici, udarani i psovani i na kraju preklani. Jednog od njih je sam Orić Naser izdvojio (sudija Ilić Slobodan), pa ga udarcem nogom u predelu nogu oborio na zemlju, zatim mu levom nogom klekao na grudi i obratio mu se rečima: „Gde si sudija? Oćeš li sad suditi?“, Potom izvadio nož kojim mu je iskopao oba oka i na kraju ga u predelu vrata preklao, pri čemu Ilić Slobodan nije ispustio nikakav krik.
Ovom prilikom preklano je devet Srba.
Posmrtne ostatke ovih lica, po naredbi Nasera Orića, utovarili su u prikolicu kamiona i odvezli putem prema Srebrenici, gde su ih pripadnici jedinice Kondori istovarili iz kamiona i ubacili u raku koja je prethodno iskopana bagerom, a potom je nabacivanjem zemlje preko tela oštećenih zakopali.
