Kataklizma u Donjoj Jablanici je bila očekivana i na nju godinama upozoravaju najrelevantniji stručnjaci.
Jedan od njih je akademik Muriz Spahić, ekspert u području hidrologije i geografije, osnivač Udruženja geografa BiH i bivši dekan i profesor na Prirodno-matematičkom fakultetu UNSA, koji za Večernji list odgovara na ključna pitanja koja se postavljaju nakon katastrofe koja je prema dosadašnjim podacima odnijela najmanje 18 života i upozorava na kritične tačke koje bi u budućnosti mogle doživjeti sudbinu Jablanice.
Posebno je zabrinut za gornji sliv rijeke Neretve zbog velikog broja hidroelektrana.
„Svi hidrotehnički radovi u tom dijelu su izuzetno preteći za naselja u dolini Neretve, sve do njenog ušća u Jadransko more. Na trenutak zamislimo scenario da se na gornji sliv rijeke Neretve do brane hidroakumulacije “Ulog” visoke 53 , izluči u kratkom vremenskom periodu od nekoliko sati ili jednog dana polugodišnja prosječna godišnja količina padavina preko 1000 mm po metru kvadratnom i sruči se sa sliva u hidroakumulaciju čija je brana izgrađena u nestabilnom terenu ispresjecanom rasjedima. Ne smijemo ni zamisliti šta bi se tada dogodilo na potezu do ušća. Taj scenario nije nemoguć, ali ne znamo kada se može dogoditi. Slični problemi mogu nastati i sa projektom Gornji horizonti u slivu Neretve, kojim je predviđeno da se u krškom slivu pritočne vode Neretve prevedu serijom krških polja prema Trebišnjici“, upozorava akademik Spahić.
Ističe da bujične poplave nisu novost i da su u BiH zabilježene u Sarajevu u gradskoj četvrti Bistrik ispod Trebevića u 19. veku, pa i prije deset godina, kada su donijele razorne posljedice u Željeznom polju pa su putevi i naselja bili zatrpani bujičnim nanosom. Klimatske promjene pogoduju katastrofama, ali nisu jedini uzrok.
„Obično građani kada nema aktuelnih tema za razgovor, započinju priče o klimatskim promjenama i vremenskim katastrofama, smatrajući da je sve nastalo njihovim postankom i da će se sve završiti njihovim nestankom. U Bosni i Hercegovini kao i svugdje događala su se nevremena sa velikim materijalnim štetama pa i ljudskim žrtvama. Ali danas postoje analize o klimatskim promjenama i mi znamo da se one manifestuju u opštem porastu temperatura, promjeni trajanja klimatskih godišnjih doba u određenim meteorološkim uslovima koje podstiču brze vremenske promjene sa izraženim vremenskim pojavama, posebno padavinskim. Ako sve to znamo i ako se održavaju naučni skupovi na temu adaptacija na klimatske promjene, a svjedočimo ovakvim vremenskim katastrofama, onda slijedi zaključak da na iste nismo adaptirani, a itekako smo prozvani i pozvani“, smatra cjenjeni profesor i stručnjak.
Na terenu se takođe sprovodi i kriminalističko istraživanje da je li kamenolom jedan od uzroka velikog broja žrtava.
„Bujični proces, posebno onaj u slivu Neretve oko naselja Jablanica, na desnoj dolinskoj strani odakle započinje kanjon Neretve, odlikuje se izuzetno velikim padovima preko 60 stepeni. Prisustvo kamenoloma ispod kojeg se nastavlja dubodolina u kršu nije jedini krivac za ovakve bujične procese, jer su se isti desili i na drugim mestima kao što je slučaj s Komadinovim vrelom, putnim odmaralištem koje se nalazi nizvodno od Jablanice. Infiltracija padavinske vode u karbonatnim padinama je veoma mala, zbog odsustva tla i gustine ponora. Zbog toga krške padine su bezvodne i nisu obrasle gustom vegetacijom. Problem je, tvrdi struka, preizgrađenost u podnožju planina, ali i očigledno neznanje pojedinaca kojima je povereno prostorno planiranje u BiH.
Lično se jako bojim skromnog znanja većine stanovništva, posebno onih koji su na vlasti, iz problematike funkcionisanja prirodnih sistema, jer se od njih ne može očekivati da svojim djelovanjem preduzmu akciju smanjenja rizika od pojave prirodnih nepogoda. A može se napraviti mnogo. Prije svega, treba proraditi svijest da sve što se radi u geografskoj sredini može imati i negativne posljedice. Bujice nastaju na uzdužnim profilima koja mogu biti zatrpana otpadom koja stvaraju čepove od tog smeća, pa se nabujala voda akumulira, time povećava pritisak na te čepove, buši ih i povećava dubinsku i bočnu eroziju, a erozivni materijal nosi u niže nadmorske visine stvarajući bujične poplave. One brzo nadolaze, stvarajući katastrofalne posljedice po stanovništvo i naselja.
Kao univerzitetski profesor uvideo sam da postoji potreba za stručnjacima Regionalnog i prostornog planiranja, koji bi radili, osim u državnim i kantonalnim resorima još i na nivou lokalnih zajednica (opština). Uveo sam poseban smjer na fakultetu da obrazujemo te stručnjake, pokazalo se da je ova ideja bila potpuno opravdana, jer neka naselja ne bi nikada bila izgrađena na sadašnjim lokacijama. Na mnoge hidroekološke probleme sam upozoravao entitetske i kantonalne vlade i resorna ministarstva ali bez odgovora, dok se stručnjaci koje obrazujemo jako teško zapošljavaju u resorima“, objasnio je profesor s Prirodno-matematičkog fakulteta u Sarajevu.
