Mušmula (Mespilus germanica L.) je vrsta voćaka koja je predstavnik grupe jabučastog voća u koje spadaju još jabuka, kruška i dunja. Stara je voćna vrsta koja je prema pisanim podacima gajena u antičkoj Grčkoj i Rimu. Smatra se da potiče sa Kavkaza odakle je širenjem preko Grčke i Rima došla na Balkansko poluostrvo.
Mušmula uspijeva u jako nepovoljnim uslovima bez opasnosti od izmrzavanja obzirom da cvjeta tokom maja mjeseca, dajući visoke prinose i kvalitet plodova. Plod mušmule se koristi za jelo i preradu u smekšanom stanju od davnina, prije svega zbog svojih hranljivih i ljekovitih svojstava. Gnjili plodovi potpomažu funkcije organa za varenje, prije svega zbog velikog sadržaja taninskih i pektinskih materija. Nedozrela mušmula zbog povišenog sadržaja tanina koji stežu sluzokožu koristila za zaustavljanje krvarenja usne duplje i desni. U slučajevima potrebe stezanja tkiva i protvivupalnog djelovanja koristi se list mušmule zbog veoma visokog sadržaja tanina. List mušmule se koristi za spravljanje raznih mješavina čajeva.
Plod mušmule je specifičnog izgleda, uglavnom loptastog oblika, pokožica je mrka sa izraženim ostacima čašice, pokožica je tvrda i neznatno hrapava. Meso ploda dok nije gnjilo je svijetlo braon (krem) boje, a kada ugnjili je tamno braon i izgleda kao pasta. Ima slatko nakiseo, prijatno osvježavajući ukus i diskretnu aromu. Plodovi se beru u novembru i decembru, a koriste se za jelo i različite vidove prerade (pripremanje pasta, marmelada, džemova, likera i rakije) kad ugnjile dve do šest nedelja posle berbe.
Stablo mušmule podnosi do ( -20OS) i mada joj najviše odgovaraju vinogradarske zone uspješno se može gajiti do 700, čak i 1000 metara nadmorske visine. Odgovaraju joj različiti tipovi zemljišta, ali najbolje rezultate daje na plodnim i krečnim, a najslabije podnosi zbijena i pretjerano vlažna zemljišta. Može se kalemiti na divlju krušku, oskorušu, bijeli glog i dunju. Podlogu treba birati prema tipu zemljišta, tako da je na dubokim zemljištima mušmulu najbolje koristiti kalemljenu na divljoj krušci, na siromašnim na oskoruši, na suvim plitkim i krečnim na bijelom glogu, a na plodnom i strukturnim kalemljenim na dunju.
Agrotehnika mušmule nije zahtjevna, rezidba je minimalna i svodi se na proređivanje grana i grančica. Mušmula je vrsta veoma otporna na bolesti, tako da se praktično može gajiti bez hemijske zaštite, što je svrstava u red visoko vrijedne biološke hrane. Veoma je zahvalna za organski način gajenja. Mana joj je velika osetljivost na bakterioznu plamenjaču koja je jedan od glavnih činilaca slabog širenja i gajenja na okućnicama i hobi varijantama.
